Sana demiştim yoldaş,
kıymet bil,zaman cimrisi ol,
doyasıya yaşa ve unutma demiştim.
bardaktan boşanırcasına yağan yağmurda
tek yürek olarak yürürken,
unutma,yaşayıp hissedelim demiştim.
Kar yağdığında gözlerin kamaşmış yere düşmüştün.
Seni kaldırırken unutma demiştim.
Kuru ekmeği turşuyla katık edip yerken
Unutma bugünleri demiştim..
Nedenini sorduğunda cevap vermemiş
Roma sütunları kadar vakur ve kibirli durmuş,
Birgün sana nedenini söyleyeceğim demiştim.
İşte o gün geldi çattı!
O anları binlerce kat fazlasıyla yaşıyordum da ondan.
Sana her bakışımda tutkulu denizler kadar derin,
Sudaki balık gibi sessiz,
gözlerindeki ışıltı kadar masumdum.
Yüzündeki çocuksu güzelliği,
Birbirimize yedirdiğimiz lokmaları
binlerce yaşıyordum..
Çukurova ekspreste yediğimiz
kestaneleride unutma!
Bazı geceler kahrolup sokağa fırlayıp
soğuğu yememin,
Sevindiğimdeyse dişlerimi sayabilmenin
yegane sebebi,yine sensin.
Rüyamda bile hala kölen oluyorsam,
Büyük kumar oynadığımdandır ismihan yoldaş!