Hakan İnan - Ay Işığındaki Türkü

Yılların yorgunu kerpiç evin tahta kapısı

İnleyerek açtı ağzını.

Genç adam mırıldanarak koyulmuştu yola

Islık çalan rüzgar bile O'nu fazla etkilemiyordu.

Sabit bakışlar, dik omuzlar

Onun boyun eğmeyeceğini gösterir gibiydi
Rüzgarla dans eden ağaçlar O'na

Sevgiliye ne kadar hasret kaldığını hatırlattı.

Başladı ay ışığında umutsuzlukla türküsüne.

Nağmeler gökyüzünde çınlayıp ararken eşlerini

O'da arıyordu hasretini İstemeye istemeye,

Belki diyordu belki de..