Hakan Çetin - Son Bir Kez Düşün

Bir seni bilirdim
Bana en yakın
Bir gökyüzünü bilirdim
Bana en uzak...
Uzak sandığım gökyüzünü
Kafamı kaldırınca görebildiğim halde
Yakın sandığım seni
Ne yapsam da göremiyorum...
Yoksa yine mi
Gözden ırak olunca
Gönülden suriye oldum
Yoksa yine bir iç savaş mı var
Yüreğin ve beyninle...
Beni aramanı yüreğin söylese de,
Beynin yok arama dese bile
Sense hala dördümüzü de yok sayarsın...
Bense çatışmanın tam ortasındayım
Sığınacak bir seni ararım
Sen de çok uzaklardasın...

Seni görme vaktinin yaklaştığı her an
Ben hep mutlu olurdum
Beslenme saatine çıkmış
Bir ilkokul öğrencisi gibi
Ama şimdi mutsuzluğumu
Nöbetçi öğretmenle paylaşırım...
Ve seni görüşümün ilk anında
Taşikardı olmuş kalbimle birlikte
Gözlerine bakardım,
Her bakışımda boğulurdum gözlerinin denizinde...
Oysa yüzme de bilirdim
Ya gözlerin derindi
Yada kıyıya ulaşmaya
Senden uzaklaşmaya
Kulaçlarım yetmezdi.
Şimdi ise yalvarırım herkese
Biri olsa da gönderse
Ilık rüzgarları yarimin gözlerinden
Bana gönderse...
Tüm bulutları savursa da
Dağlardan akan yağmur olsa
Gözlerinden esen o ılık rüzgar...
Sen ağlasan da
Bozkırlarla kaplı dağlar sevinse
Sen damlatsan da
Çiçek çiçek açsa yeryüzü...
Sevinse insanlık
Sensizken her gün ölen
Her gün ezilen,
Sokaktaki çöpçü
Fabrikadaki işçi
Tarladaki çiftçi...
Hepsi de
Yüreğimin sendikasının
Emekçisi
Yürek-sen.

Her büyük aşk
Uzun bir yolculuktan sonra başlar.
Yıllar önce başladı içimdeki yolculuk...
Belki de yaşadığım
Saçma sapan bir serüven
Çünkü bu yolda
Ne ekmek veren var
Ne de su veren...
Bir de sensizliği eklersek
O kötü sözcüğü haykırır bana
Sensizlik adına tüm evren...

Keşke hep olsaydın
Hep yanımda kalsaydın
Ben sana dokununca
Sen kızsaydın
Ben koklayınca
Sen saçlarımla oynasaydın
Ben dudaklarımı dokundurunca
Sen de dokunsaydın...
Sen yoksun ya
Sanki yarım kalmışım
Senin yokluğunla
Çıldırmış, bunalmışım...

Şimdi beni düşün
Kalbimi kuşatmış sevda gözeneğim.
Karanlık sokaklarda Sana kavuşabilmek için
Koştuğumu düşün...
Yeni doğmuş bir çocuğun
Haykırışındaki beni düşün
Her çiçeğin yeni açışındaki seni
Onu koklayamazkenki beni düşün..
Her gece ansızın uyandığımda
Yanımda seni bulamadığımda
Soğuk bir terin
Bedenimi kaplayışını düşün...
Sensizliğin acısıyla
Girdiğim şeker komalarındaki
Titreyişimi düşün.
Sensizken ben
Hep senin yalnızlığınla yatarım
Sen yokken nasıl üşüdüğümü düşün.
Çok zor olsa da
Son bir kez beni düşün...

Sen herşeye inat
Hala beni düşünmezken
Bak birgün daha geçti
Hüzünlü bir merhaba
Sensiz doğan yeni güne..
Ben hala senin sevdanla inlerken
Sense vücudunun en kapsamlı alanını
Benim yokluğuma dönmüş
Derin bir uyku çekersin
Belki de en kapsamlı alanıyla
Hala bana gülersin...
Geceleri
Sen kokan yastığıma başımı koyduğumda
Ağırlığınca taş olur bana...
Ve yine uyuyamam.
Hala senin hasretinle yaşarım
Sana dokunabileceğimi bilsem
Karlı dağları bile aşarım
Ama ben
Sana müebbet hükümlüyüm ya
Hep senin yokluğunla
Hücremde cezalı yatarım.

Her akşam oluşunda
Gelmeyeceğini bile bile
Ben hala
Nefesimle buğulanmış penceremde
Seni beklerim...
Gelsen de hep yanımda olsan derim
Her gecemde ol isterim
Ama sonunda
Ben de yalnızlığa boyun eğdim
İçimdeki sen yalnızlığa boyun eğdi
Sevdamsa artık yenildi
Dönsen de olur artık dönmesen de...
Kalmışız kimsesiz
Düşmüşüz dillere...

Böyle olsun istemezdim
Her zaman ben kaybolmak istesem de
Seni kaybedeceğimi hiç düşünmezdim
Seni kaybetmemek için
Hergün içimdeki çiçeğe su versem de
Solmasın diye
Ama artık çok geç
Ne suyum çiçeğe,
Ne de çiçek bana yetiyor...
Şimdi uçsuz bucaksız çöllerdeyim
Ve ben de artık suya hasretim....

Artık
Sen sustun
Kapımdaki enik sustu
Her sabah sesiyle uyandıran
Sütçü sustu
Telefon tellerindeki
Kuşlar sustu
Bizden geriye kalan
Tüm kent sustu
Dünya sustu
Evren sustu
Ve
Ben sustum.


Hakan Çetin