Hacer Alioğlu - Can Gülüm

Soğudu aşk buza döndü nefesim
Ayaz kesti ilkbaharda can gülüm
Kafeslerde saklı kaldı hevesim
Gel gönlümde acılara ban gülüm

Ay çekildi gün yüzünde karardı
Vurgun yedi çiçeklerim sarardı
Seven gönül sevdiğini arardı
Giden gitti sen haline yan gülüm

Duman çöker gözlerimin nuruna
Har ateşler yanar yürek narına
Hasret düşer dağlarımın karına
Yüreğimde özlemimsin sen gülüm

Penceresiz dünyam sönük neylersin
Çalar sazın yanık yanık söylersin Yakar yürek özün yaman eylersin
Hüzün kokan şu gönlüme kon gülüm

Mutluluklar defterimden dürüldü
Kalbimin tam ortasından sürüldü
Kör duvarlar var gücüyle örüldü
Şafak sökmez açılmadan tan gülüm

Dertli kalem ayrılığı yazıyor
Değme hançer yaralarım azıyor
El vurdukça ince ince sızıyor
Damla damla ciğerimden kan gülüm

Yaprak düşer dallar öksüz kırılır
Kör efkarım şerha şerha karılır
Son gemide bu limandan ayrılır
Bir nefeslik ömrü kalır son gülüm