Güven Sabuncuoğlu - Ne Zaman Girdiğini Bilemem Bilinmezliğe

Ne zaman girdiğini bilemem bilinmezliğe,
Koca kış günlerinde.
Benim bileklerim sızlar yangınlar içinde.
Ustalık ister aşk her defasında sinsice,
Kalabalık olmalı duruşun,içten içe derince.
Sözler ister bir baştan bir başa dilinde.
Ne tuhaf kalır senin yokluğunda menekşe.
Önce kendini dinle yok olmadan içimde.
Hali hazır bir düzen bir hazine.
Gel gözlerime şimdi gel işte.
Ne zaman girdiğini bilemem bilinmezliğe,
Evin içine nasıl korkusuz bir kabus.
Yarım cümlelerle baştan aşağı yok oluş.
Her tarafta yankıdır,silme dolmuş.
Kapat her yanı güçlü nefesimle boğuş.
Al ateş alevimi sancılarla tutuş.
İşte şimdi başlar asil yok oluş.
Ne zaman girdiğini bilemem bilinmezliğe...

Güven Sabuncuoğlu