Gürsel Çopur - Yalnızlık Korosu

Toprak ne büyük ev sahibi
Buluşmalarda parlayan bedenler
Bünyesinde sessiz bir naaş mevcut
Kavuşmuş meyvesine,ayrı bir vücut
İnsan yalnız,beden yalnız,ruh yalnız
Sesi varsa, o da kostüm ağırlığı
Çekirdekte aktif ızdırabı
İnsanda temsili izle
Başak şakıması ilerler
Merdivenlerde boy gösteren gölgeler
Süzülen çiçek değil bu
Saksısında tonajı ağır duygular
Sulanmayı bekler,kök kubbede
Derinliğini anlatır insan,konuşmaz
Onun konuşması,düşünce hasadı Avucunda biriken yılların tıkırtıları
Boğazını okşarken
Diz çökmüş kalbe damlayan haslet
Beyinde ızdırabın şırıltısı
Şehâdet parmağında hiçliğin raksı
Her şeyi bulanın rotasında
Bilinmeyeni bilme potasında
Eriyen ve eritilen insan..
Dün oynadığı çukurda
Bugün vadiye düşen,
Gölgede titrerken güneşi okşayan
Sayfalar arasında kitap tutabilen
İnsandı,meçhul zerrelerde
Sessiz yolcu,his korosundayken..