Gürsel Çopur - Özlenen Mevsim

Göç ediyor iklim,el ele taşınan file
Rahmet panayırında ilerliyor kalabalık bir kafile

Kırılmayan aynalar serhaddinde masum bir sezon
Dalgalar ürkütemez karanfilden bir helezon

Kucak açan can,açılana muhtaç
El değmedik ağaçların gözyaşındadır ilaç

Cihan dolaşırken yörüngesinde karış karış
Eller üstünde dudak seması bir yakarış

Oluklar kuşatamaz bunu,sonsuzu omuzlayan ırmak Hiçlik kavanozunda sonsuzluğa karşı haykırmak

Göç etmiş mevsimde elbiseler buğulu
İnayet şerefesinde toprağın teni ululardan bir ulu

Beşikte yetişmez bu kutlu doğum
Çözülmüş şifre hazzında kalmadı bir boğum

Bülbül alnında serin terden bir süzülüş
Aktı yere, toprağın emdiği üzülüş

Bu mevsimde yaşayanlar kullanmazlar mendilini
Keder rafa kaldırıldı, kopardılar dilini