Gültekin Toga - Kimseli Kimsesiz

Üvey anasından kış düştü O'na,
Baharını karlar bürüdü,gitti..
Babanın bakışı boş düştü O'na,
Gönlüne efkarlar yürüdü,gitti..

Yüreği vuruldu yıldırımlarda,
Dondu tüm hisleri saldırımlarda
Ömrünün törpüsü kaldırımlarda,
Çözülmedik sırlar kürüdü,gitti...

Derin acıların oldu odağı,
Büzülüydü genellikle dudağı
Çiçeğe durmadı dalı, budağı
Yaktı içli korlar,kurudu,gitti..

İmdat istiyordu,yaşlı gözleri,
Hiç vermedi aksi seda sözleri, Soğuk bakışların,narlı közleri,
Hep aklını zorlar,eridi,gitti..

Dalgın bakışları avare yordu
Dünya'da tek garip kendini gördü,
Önüne boşluktan bir menzil serdi
Ayaklar mecburlar sürüdü gitti..

Vurulan adalet O'nda görülür,
Ezikliği her bir tonda görülür,
Kah Malatya kah da Van' da görülür
Nice bakar körler çürüdü,gitti.

Kimsesiz cocuklar deyin iş bitsin,
Gönüller rüzgarken nasıl kış bitsin?
Sentezi uyan be,uyan düş bitsin.
Tüm insani ferler farıdı, gitti..