Gültekin Toga - Harman Sonu

Gözesinden ayrı düşmüş ırmağım
Yatağım kupkuru coşkum kalmadı...
Dalgakıran gibi bitmez merağım
Kah köpük kah duru meşkim kalmadı

Dağları gezdirdi aradığım düz
Ömrü harman ettim çözülmedi giz
Başıma zemheri yüzüme de güz
Kuşandım ak,sarı...başkam kalmadı..

Dost ünledim yanıp, yanıp yalımla
Şiir yazdım arta kalan külümle
Çizdim üzerini siyah kalemle
O kavramla bir ilişkim kalmadı..

Hırsı doyurmadı hiç bir iaşe İbretle bakanlar tanık bu işe
Sevgiyi hak etmez azgın faişe
Yürü dünya yürü aşkım kalmadı...

Deryadan bihaber yaşar balıklar
An'dan bihaberler neye malikler
Güneşe gözünü yumar alıklar
İnsan eksik,yarı kuşkum kalmadı..

Neden,nasıl diyen azade ustu
Teslim ile teskin hıçkırık sustu
Sentezi' yim gönlüm bir kırık testi,
Delik deşik yeri köşküm kalmadı..

Sonsuza müptela artık bu gönlüm
Hak sevdadır yari keşkem kalmadı.....