Gültekin Toga - Ağıt

Yağmurdan kaçarken
Kara,doluya...
Dereden çaya....
Göz yaşım Anadoluya...
Doğduğu dıyardan
Anadan,yardan
Göçmüş insanlar
Baykuş yuva kurmuş
Yüksek kaleye..

Ne tarla ekili ne de bir bağlık
Basiret bağıyla gaflet sermişler...
Sabah akşam ağlar gibi bir çığlık
Kurbağalar orkestrayı kurmuşlar

Çobanların kırılmış kavalı
Pehlıvansız çayırlar
Ne koyun, kuzu melemesi
Ne de bir
At kişnemesi
Nereye gitti
Kızılırmak kıyısındaki
Çocukların sesi
Zabit' in bahçesındeki selvilere konan
Sığırcık kuşları nerde
Neden başı boş
Bu köpekler
Nerede serçe adlı
Sadık kuş
Neden süzülmüyor güvercinler
Nasıl düştük bu belaya..

Doğanların,çaylakların nerede
Ördeklerin leyleklerin nerede
Sürü gezen yaylakların nerede
Sığırı,davarı sanki sürmüşler..

Bu kacıncı göç
Kacıncıdır memleketı terkediş Nereye kadar kaç.. kaç
Bıtmeyecek mı kış
Bahar gelmeyecek mi
Sılaya

Alabildiğine bomboş ova oy
Ağaçkakan, serçe....sır kuş,yuva oy
Karganın dilinden her bir hava oy
Geri kalanını kökten kırmışlar...

Vatan Insanıyla güzel
Insan Vatanında mutlu
Insan gırmeye görsün
Vıran yoldadır
Hazandan savrulur gazel
Gönül çöldedir
Kım umutlu
Kım gülümser
Bu olaya

Ya İstanbul ya antalya seç fikri
Ankara,İzmirdir kiminin zikri
Niyetlere bağdaş kurmuş göç fikri
Kapıları ardına dek germişler

Oy memleketim oy
Evlatların terkedıyor tek tek
Bu gidişle kimse kalmayacak.
Boşalacak ilçe,köy..
Dolacak varoşlar
Acılar katmerlenecek
'Gazap Üzümleri'demek geliyor
İçimden bu çileye

Sentezi geriye dönüşü özler
Benden mi kaçıyor nereye sizler
Elimi attığım tarafım sızlar
Can evimden bir sılahsız vurmuşlar