Gülşen Şenderin - Vurgun Yemişim

Vurgun yemişim
Sevda denizinin girdabında döne döne.
Beyin hummasından darmadağın bellek
Gençlik baharının tozpembe rengine
Siyahları emziren geceden
Fırçasını sürdükçe sürdü felek
Yitikler sökün etmiş niceden
Kırağılar, acılar arasında
Bala ulaşamadı aşk yemişim.

Vurgun yemişim
Öksüz kalan düşlerim dillere seza
Umutlarımı kara bulutlar sarmış
Mevsim desen, zemheriden beter
Yaşantım dört duvar arasında Hicran demler oldum; şiir yaza yaza
Direnç gözyaşları nereye kadar!
Aşka sevdaya dair ne varsa
Takvimlerden silmişim

Vurgun yemişim
Cankuran neyime benim
Çomak sokmuşlar geleceğime
Uyur gezerlerden farkım kalmadı
Ey gönüldeki baş tacı meleğim!
Karanlık biçmişsin günçiçeğine
Yakarışım boşuna, günüm aymadı
Aşkın ateşiymiş olgunluğa yolculuk
Dem vuran acılardan bilmişim