Gülşen Destanoğlu - Savrulup Giden

bir çingene var içimde
yanağı hep tren penceresinde
diğeri bir dudaktayken bile...

savrulur durur oradan oraya
dalsız bir yaprak gibi
başka mevsimlerde
başka rüzgarlara amade
...

bazen el verir toprağa kök salacakmış gibi
bazen teslimdir suya
nilüfer sanır kendini

yaprak işte nihayetinde
rüzgarların emrinde

savrulur durur
renginden mustarip

mavi orman hayaliyle