Gülşen Destanoğlu - Ölmek Gerek

ilk kez görmüştüm seni öyle
kaygılardan arınmış bir gülüşle
yatıyordun sereserpe

öyle masum
öyle savunmasız
elalem ne der çizgilerinden arınmış
tüm yükünü omuzlarıma bırakmış

gidiyordun gülerek

ne yarın kaygısı
ne toplum baskısı
ne ödev
ne görev
gülüyordun
utanmadan çıplaklığından

ağlıyordum
sana mı
bana mı anlamadan

sağanak hüzündü
akan gözlerimden
soğuk tenine çarpıp süzülen

o an
işte o an tokat gibi indi yüzüme gerçek

özgür olmak için
ölmek gerek

o günden sonra ben
kaygılarımı yoluyorum tel tel
maskeleri atmıştım zaten
çok evvel


unutuyorum artık bildiklerimi
öğrenmiyorum da yenilerini

dibimi zorluyorum

derimi yüzüyorum

kendimi arıyorum


işte anne
o günden beri
beni kucağından atıp
gittiğin günden beri
bulmak için gerçeğimi
ölmeden önce
öldürüyorum kendimi