Gülşen Destanoğlu - Müptezel

güneşin membaı zannettim
gülüşünü
ayaz ruhuma şifa diye içtim
kana kana yandım
kandım
gayrı müptelandım

kapında el açtım
muhabbetti dilendiğim
dirhem dirhem verdiğinle yetindim
ziyadesine tamah etmedim

kanaatkar şükürlerimi
tokluğumdan sandın
azalttın
dilemmalarda debelenirken
yansıtmadım
kırıntılarınla avundum
sustum

dedim ya müptelandım

yüreğim kaburgalarıma yapışmış
can çekişirken bile
tenezzül etmedim başka muhabbetlere

etmedim de

her sabah aynada gördüğüm
bu müptezelden
artık muzdaribim ziyadesiyle