Gülşen Destanoğlu - Kör Misali

ilk kelimelerindi yiten
sustuklarımdı akan kalemimden

göremedim gözlerini
aralayamadım o kalın perdeyi

karanlıklarında
el yordamıyla dokundum sana

ne gözlerinin ışığına
ne sözcüklerin dalına
tutunamadım
koklayarak tenini
soluyarak nefesini
kör misali
hissederek yaşadım seni
her seferinde
bir şeylerin yeri değişirdi
barikatlar kurardın alıştığım yollara
ve ben her seferinde
düşer yaralanırdım yine

kokun vardı ya
yine bulur
yine dokunurdum sana

alışamadın varlığıma
aşıktın yalnızlığına

sessizce gönderdiğin bu fırtına
yüreğime karlar ekerken
kokunu da savurdu içimden
söyle şimdi seni nasıl bulurum ha