yer gök beyaz
kar tipi borandı
elinde katran karası
bir hançerle geldiğinde
gözlerime bakmadın bile
vurdun gittin
yıktın geçtin
dışarıda bembeyaz bir poyraz
içerimde simsiyah bir ayaz
kapkara bir kandı akan
siyaha boyandı her yan
olmaz inan olamaz
kimseye bunca kıyılamaz
kanıma kadar kararttın beni
ne ola ki bunun ötesi
kaç darbede ölür insan
anladım ki
bu sevda beter gayya kuyusundan
gayrı artık bana yakışan
kaçıp gitmek ardıma bakmadan