çıt çıkarıyor gece
hem de her gece
uykuya hasret beden
uyanışa galebe...
şimdi bir ben uyanıyor bende
kutsal afyonlarla sersem
iyilik
güzellik
ve bilumum erdemle çevrili
köhnemiş hücremde
ne kadar beyazsa ellerim
o kadar siyahı istiflemişim meğerse
gördüm ki
bilen işiymiş denge
oysa ben
koca bir hep büyütmüşüm
biteviye hiçlendiklerimden
demek özgeci olan
aç bir hodbin beslermiş içinde
işte bu minvalde
korkuyorum
uyanan esirimden
korkuyorum
kendimden