Gülşen Destanoğlu - Dayan

boşluğuma yaslan
korkularımı avuçla
sakın düşme

dayan

sık onları elinde
ufala
ufala ki
gel-gitlerimde boğulma

dayan

yum gözlerini
bakma girdabıma
çekmesin içine
kaybolma karanlıklarımda

dayan

kolla ellerini
dilimden savurduğum
zehirli oklardan

dayan
bekle geçecek inan

asırlık acılarımın
son çığlıkları
can çekişen benliğimin
son çırpınışları bunlar

zamanla azalacak

bekle
gitme
bitme

yırtılacak kozalarım
yeniden havva olacağım

gözlerimde bir ışık
yüzümde bir aydınlık
ve dilimde
söylenmemiş bir cümleyle
geldiğimde
bak gözlerime
çekinmeden gir mabedime
bu mabet ki
asırlardır hazırlanıyor ademine