Gülşen Destanoğlu - Avanak Aşık

ağlamakla gülmek arasında
nefesimin ciğerime yetmediği
o anlamsız darlıktayım
bu akşam alacasında

derin bir soluk alıyorum
yangından mal kaçırır gibi
boşuğunu doldurur gibi
koyveriyorum sonra oflayarak

n'etmeli diyorum
ne ki sensizliğe çare
kahve
evet kahve
getirir belki kendime

koyuyorum ocağa karıştırarak
beklerken sıkıntıyla
birden çocukça bir hazla
ismini yazıyorum cama hohlayarak

dışarıda kar lapa lapa şimdi seninle hiç konuşmadan
yürümek vardı bata çıka
kırt kırt sesleri çıkararak

gülümserken ben
avanak avanak
hayalimi yırtan bir gürültüyle
kahve kaynadı taşarak


off yaa
ne zaman düşsen aklıma
iş açılıyor böyle başıma
adını siliyorum homurdanarak

kahvenin köpüğü ocakta
dibi cezvede
isminin nemi avuçlarımda
buğusu gözlerimde kaldı
düşümdeki resim yırtıldı ama
sesi hala kulaklarımda