Senden sonra
ilk, gülüşündü giden
soğuk iklimler bırakarak ardında
üşüdüm
ne çok üşüdüm
bir bilsen
gözlerinin ışığına tutundum
ölmedim...
Senden sonra
dayanılır gibi değildi
içimdeki çatışma
dönemiyordum hayata
onu söküp atınca
kalakaldım koca bir boşlukla
...
O ölmedi
hep seni bekledi
yavaş yavaş eridi
tükendikçe ümidi
...
içimdeki boşluk zamanla doldu
Zaman
ve
Yalnızlık
iki hoyrat sevgiliydi
ben de ölmedim ama
bu yaşamak da değildi
...
O,
aylar sonra ilk kez konuştu
ağlamaklı ve bitaptı sesi
''artık gitme vakti
aşk bitti'' dedi
Anladım ki
gözlerin de gitmişti...