Bu gün dağınık günlerimden,
Birindeyim yine.
Yatak bir yerde,yorgan bir yerde,
Derler ya, işte öyle.
Bulaşıklar yıkanmamış,
Yemekler yapılmamış,
Ütü masasının üstü dolu,
Bense oh ne ala ne ala!
Elinde kalem kağıt,
Dilinde radyodaki bir şarkı,
(Esir olmuşum sana senin umurundamı) ..
Ne yapmalı şimdi?
Dağınıklığı dağıtmaya...
Şarkılarla dağılmaya devammı?
Yoksa silkinip işlere koyulalımmı?
Bir yerde kalp ağrıları,
Bir yerde yaşam.
İkisi bir arada, bazen zor işte, zor.!
Ah! kızım sen dağıttın beni.
Suçlusu sensin!
Ayrılık sancıların bana da vurdu,
Beni de karıştırıp savurdu.
Güzel kızım.Birtanem.Nurtanam.
Geçiyor bu sancılar geçiyor......
Geçiyorda.......
İşte böyle bazen dağıtılıyor.
Gel dağılmayalım bir tanem.
Ben işlerime devam edeyim...
Sen unutmaya şimdiden başla.
Başka şeylerde var üzülecek hayatta.
Sancıların ardından doğan şeyler,
Hep güzel olur inanki!
Senin gibi,
Güneşin doğması gibi..
Bedeli biraz gözyaşı,
Biraz kalp ağrısı olsada,
Değer bitişlerden sonra başlamaya.
Değer her dağınıklığın ardından,
Toparlanmaya.
Hadi kalk kızım! güzel kızım!
Zaman kaçmadan biz,
Zamanı, yakalayalım.
O bizi harcamadan,
Biz onu peşin, harcayalım..