Gözde Hatiboğlu - Yıkık Bir Kentin Sevdaya Yanık Çocukları

Yapraklar dökülecek ardımızdan..
Sonbahara dönecek şimdi bu bahar vakti mevsimler..
Çünkü bitişi vuruyor saatler..
Bembeyaz bir örtü kaplayacak her yanı, soğuk..
İçim üşüyecek sen yanımda yoksun diye..
Kal diyeceğim de, gitmeyi isteyen benim galiba..
Senden dönen her duygu içime döndürdü beni..
İçimde her seferinde senle karşılaştım..
Benden öteydin ama varlığını gerçekte tutamadım..
Sıradan sohbetlerde araya sıkışan cümlelerden anladıklarım mavi gözlerinden geçemediğimdi..
Dalgın bakışlarda yakaladıklarım hep bize dair şeylerdi..
Bunca zaman geçti, belki sendekiler değişti; bendekilerse aynı..
Sevdaya yakınsın, gülümsediğim ve sensiz edemediğimsin..
Ne olduk peki?
Şimdi biz neyiz?
Nerden bakıyoruz birbirimize?
Söylesene bitirebilecek miyiz içimizde yok saymaya çalıştıklarımızı?
Bitmiyor sevgili..
Ardımızdan dökülürken hazin bir duygu içinde düşler yaprak misali, geriye kalanlara iki damla yaş akıtacağız sanki..
Gidiyorum diyorum, bu dönemeçten sonrası yok diyorum..
Olmuyor..
Sana yakınken başka bir sevdaya dokunulmuyor..
İçim üşüyor sevgili.. Sıcak iklimlerden kalma bir halim vardı oysa, içim üşüyor..
Değince tenin tenime ısınıyorum da yokluğun buna fırsat vermiyor.
Keşke diyorum ve susuyorum, çatışıyorum sonra kendimle..
Sana yalanlar söylüyorum..
Kendime söylediklerimden daha hafifler..
Olmuyor..
Hep başa döndürüyor gözlerimiz değince geçenler..
Biz dediğin, yıkık bir kentin sevdaya yanık çocukları, ayrı düştük ama aynı yürekteyiz..
Şimşekler çakarken senin gözlerinde benim içime düşüyor fırtınalı yağmurlar..
Yoksun üstüne üstlük yalnızlığın ortasındayım ve yalnızlık bizden geçiyor..
Mevsimler değişiyor bak, başa dönecek mi yaşantılar?
Akreple yelkovan üst üste geldiğinde bizi vuracak mı yüreğimizdeki zaman?
Bak yine yağmur var dışarıda, ılık esen rüzgar ve yine İstanbul, aklıma düşüyorsun..
Konuş benimle ve söyle, ne var bize dair yüreğinde..
Git diyorsan giderim, üç beş kırık cümle bırakarak geride..
Sadece sevmiyorum de, geriye kalanları düşünme..
Zaten soluyor susuz kalan aşk, dokunup dökme.
Sonsuzluğa çıkan bir ses var içimden şimdi..
Belki bir yakarış gibi, belki de çaresiz;
Ben hiç kimseyi bu kadar sevmedim ki..
Bana sevdalı gözlerin vardı ya bir zaman..
Şimdilerde saklamaya çalıştığın..
Giderken yalnız onlar saklı kalır yüreğimde..