Gözde Hatiboğlu - Söz Verdim

Kararsın gece, söndürebilir miyim şehrin ışıklarını
Yağmura dur desem
Esmese rüzgar, bu nasıl bahar
Sessiz bir duruşu var masadaki mumun, hadi yak
Kararttığım geceye can gelsin
Cılız, gölgeli ve korkarak

Yalın ayak yürüyüşlere çıkmaya
Ruhu bedenden ayırıp kaçmaya
Ten gerek siper edecek vurgunlara
Yürek dağılmış..
Ses kesilmiş..
Gülüş bozulmuş..
Aşk gerek kalbe yarına çıkamasak da

Hadi yak ışıkları tekrar
Üfledim mumu, bitti korkular
Nefes alıp verişlerde içine aldığın hava kadar
Yaşamsın bende, aşikar
İşte şimdi başladı bahar

Aylardan nisan, yıl bir önceki
Tanıdık ruhunun tanışık eşi
Sendin evveliyatı içimde, geleceğe gebe aşk nesnesi

Ne var da dilimde bitmiyor kelime
Aşk mı.. başka ne Söylediklerim yaptıklarıma ters düştüğünde
Kendimi sende buluyorum her seferinde
Kaçışım yok
Kaçmaya lüzum da yok

Işığı kapattım
Yastık sensin başıma aldığım
Gözümden geçiyor geçmiş zaman
Ne çok geliyordu yaşandığında
Oysa şimdi az, bir an
Çarptım anları duygularla
Yine aşk arttı adı sen olan

Can, sensiz ölür köşeyi döndüğünde
Kan, sensiz donar ısıtmazsan teninle
Yüzüm solar sensiz geçen günlerde
Bırak, ruhun dolansın ruhumun derinliğinde
Korkma, güvenle yasla başını omzuma
Kal, ilan-ı aşk edelim sonsuzluğa
Birlikte el ele
Gözüm gözünün bebeğinde

Baktığın yerde olmaya söz verdim
Oldu ki sürç-i lisan ettim sana
Gitmeye söz verdim
Aşk, ruhumu senle besledikçe
Çağır beni nerdeysem gelmeye söz verdim