Şimdi sen aklıma düşersin de aynı anda geçer miyim bende buğulu buğulu gözlerinden.
Farklı bir duyguda buluşmuyor olmanın verdiği tınıydı bizi yakın tutan.
Zaman ilerlerken ağırdan almak hoşumuza gidiyordu yaşanacakları.
Paraleldik.
Zaten aynıydık bir bakıma.
Gerek yoktu koşturmaya duyguların ardından.
Adımlarımız zaten büyüyecekti zamanla.
Şimdi ne oldu peki.
Nasıl esir düştük dürtüsel yanımıza.
Hislerin tende buluştuğu noktada sıradanlaştırmadık mı birbirimizi.
Tüketmeye çabaladık belki de.
Çünkü ya var ya yoktu aşk bende.
Sana yansıyan belirsizliğim oldu son günlerde.
Sıkıştık, daraldı etrafımızdaki çemberler.
Üstümüze düşen her gözle biraz daha yakın ama bir o kadar uzak düşmedik mi.
Sonra ne kaldı geriye savurgan cümleler kurulurken.
Güvensizlikle baş edemem, biliyordun dedin kaçarken kendinden ve yüreğimden.
Yakalamaya gücüm yoktu önceleri.
Süreçteydik ya.
Ve sen temize çekecektin hayatını, yakındın buna.
Olmadı.
Fark ettim ki güçlü yanımla kontrole almalıyım duyguları.
Sahiplendiğim noktada sana değer mi sorusuydu karşıma çıkan, hislerimin ardında yalın ayak durmaya çabalarken.
Değer miydi sana.
Bir aşk var edebilir miydik biz elimizde olanlarla.
Yada kalır mıydı bende sana yetecek kadar sevda sonuca ulaştığımızda.
Milyonlarca soru ve bir o kadar cevapla gecede yalnızlığımlayım şimdi.
Çıkılacak yolları düşlüyorum.
İçim huzurlu.
Eminim kendimden.
Sen suçluluk ve utanca yakın, ben elimi taşın altına koymaya hazır.
Aşka değer ya, bunca yıl bunu öğrendim bunu savundum ya..
Şimdi yine aynı yol ama farklı bir nokta.
Bu sefer problem var başladıklarımızda, gerçeğinle mücadelem yok.
Çözüm yolu bulunur elbet.
Sen yeter ki sevdalı yüreğime yakın dur.
Hadi benimle yollara çık dediğim de yeter ki hazır dur.
Bu yürek ne aşklar var etti yok sandığında bile.
Şimdi varsın sen, ve ben..
Yolların sonunda bilirim aşktır bekleyen..