Gözde Hatiboğlu - Sahibine Mektup-8

En güzel halinle karşımda gülümserken nasıl çalışılır bilmiyorum. Baş edilmez hal alan özlemlerden geçmeyi beceremezken, yanına bir de gerçekçi olduğunu söyledikleri, iç sesimden uzak şeyleri ekliyorum. Keşke diyorum inadına yanımda olsan ve gözlerinin ötesindekileri göstersem işte diye. Ki ben bu sevdayı sadece kendime tutum halen ötekinden bana ne diyorum. Gerçek ne? Bunca şeyden sonra bile ben sesini duyduğumda heyecandan dağılacakmışım sanıyorsam, mucizelerden geçerek karşıma çıkışına, hayatıma dokunuşuna ve emin olduğum varlığının yansımasını görüyorsam ötesi yalan. Gerçeğim sensin demektir.

Karışıyorum doğru. Kabul ettiklerimle baş etmeye çalışıyorum ama üzülmüyorum. Sürekli bir analiz halinde, ötekinin gerçeğinden geçiyorum zaten. Bunlara kulak kapattım. Arada sevgimi sınamak adına veriyor sanırım tanrı, işte orda savunma değil yaptığım sadece inandığımı, sevgimi anlatmak. Bir hayat yoluna çıksam sorusunu zaten hep sordum kendime, emin ol canım bugün bile senle konuşurken aklımdan geçti yine, varım. Mutluluğumuza dair dileklerime eşlik eden görselliğim de var üstelik. Kendimle de seninle de savaşmıyorum. Susuyorum orda, dinliyorum söylenenleri ve söylenenler dediğim en baştan bildiklerim, direncini yitirmiyor öteki zehirli diyor bu sevgi. Zehrini içmeye de varsam, ölecek olan da bensem istemiyorum düşünmesin beni başkası.

Ah nasıl zor bir gecedeyim bilsen. Sabahın uzaklığını sorma. Uykuyu bıraktım da geldim, üstelik fotoğrafını da koydun ya karşıma bak dur, içim geçiyor baktıkça. Özledim seni hem nasıl, yakındır gelişin belki de hayır demeye cesaretim olmasın diye duam. Bazen isyankarım doğru, adalet mi bu diyorum. Yazıyorum, çiziyorum ama yine de sadece senle yaşadığımı anlıyorum. Bağlılık mı bağımlılık mı sorusunu soruyor biri bana, savunmalarımdan bahsediyor, geç git bunları diyorum ben sana gerçek ve koşulsuz bir sevgi anlatıyorum. Yoksa olmayan şeylerin de farkındayım, kendi yarattıklarımın da. Kapımı kapatıp çıktığım yer yine senin dünyama bıraktıkların sonuçta. Bunca şeyden sonra halen tutan varsa bizi bir arada, benim kalışım da deniyorsa buna, en baştan seçimim kalmaktı zaten. Sabit nesnen olmayı ben seçtim. Şikayetim, isyanın zaten şıkkım olmadı.

Durup durup iç sesimi çıkarıyorum ortaya. Aynanın karşısına geçiyorum olmadı, konuşuyorum. Yalansa yaşananlar bende yalanım galiba. Sezgime yakın olduğum tek yer kendiliğim. Oraya dokunuyorsa birileri izin verdiğimden, bugün mutluysam ve sana aitse hislerim sezgime güvendiğimden. Zaman ne gösterir bilemem. Yarın yokum belki. Seçimime sahip olmak zaten beni tutan şey. Anlamsız sorgularının cevabı bende değil. Gitmeyi seçtiğim yer biliyorum zaten gittiğim yer olur. Gitsem gelmezsen korkumu aştım, gelme. Ben sabitsem alsında bundan belki sana da ne. Seviyorsam bahanesin bazen, bazen de sevgimin sebebisin. Hayatıma kattıkların da benle ilgili. Seçimse sadece mesele zaten sen seç dedim ya, buradayım ben. Bilinçli ve eğitilmiş bir hal içine girmek, aşka anlamlar vermeyi denemek kolay değil. Zorlandığım yerde halen iyi niyetinin yarattıklarına şükran duyuyorum.

Ulaşılmazlıktan değil hissedişime sahipliğim inan. Tek, sevgim beni halen burada tutan. Baktığımda bilmesem de gülümsediğin objektifin ardındakini, hep tanıdığım bildiğim gibi gözlerinin içi. Yalanın buysa zaten en baştan sarsmışım temelimi. Güç değil meselem, aşka güç kattım belki ama var oluşumdan öteye gitmeyi becerdim sonunda. Koşulsuzluktu ulaşılması gereken nokta, geldim. Uzun cümleler kurdum belki, karıştırdım içimdekileri ama huzuru yakaladım sonunda. Sevdim derim üstünden geçerse zaman, zamanın yanına gidersek de sevgim derim burada oluşumuzun nihai sebebi. Ne aldım ne verdim iki kişilik bir hesaplaşma, dahil olma çabası boş öteki denen şahıslar adına. Ne ilahi bir duruşum var karşında, ne de çaresizlik yaşadığım. Sade, yalın ve saf bir sevgi sunmak adına çaba. Hep derim ya sana, sevdiğiyle beraberdir insan yaşamında, yanımdasın bugün hatta şu anda. Yaşadıkça, burası dilek kısmım yalnızca, verdiğim sözün ardında durmayı becerebilirsem yine sevdiğimsin yakınımda veya uzakta. Yakınlığın belki bir nefes, belki bin lahza, yüreğimin sahibisin iki cihanda.