Gözde Hatiboğlu - Sahibine Mektup-21

Mevsime uygun düşmeyen yağışlı bir hal içinde şehir. Yıkanmış, temizlenmiş. Daha yeşil ağaçların yaprakları. Toprak kokusu yağmur kokusuna karışıyor. Adımların peşi sıra geliyor su damlaları. Paçalar ıslanmamanın telaşındayken suyun betonla birleştiği noktada çıkan sese uyumlu bir melodi var dilimde. Arada bulutlar izin veriyor güneşe, ışıldıyor. Sonra gökkuşağını hayal ettiren coşkulu bir yağmur yağıyor, ıslanıyorum.

Kuytuda bir bankta oturuyorum. Sırtımda omzumu tutsun diye aldığım hırkam, yağmurun sesiyle canlanan anılar gözümün önünde oynuyor sanki. Uzun, belki de çok uzun zamandır mektup yazmadığımı hatırlıyorum. Sahibini kaybetmişti mektuplarım. Belki de ben sözcüklerimi kaybetmiştim, ondan yazmadım. Diyor ya Orhan Veli: 'beni bu havalar mahvetti'. Havadan mı yoksa hayatıma tekrar dokunuşundan mı bu yazmalarım bilmiyorum.

Aynı değilim. Ne sana verdiğim anlam aynı, ne de vermediğim. Başka bir yerdesin içimde, nerdesin bulamıyorum. Yerini vermedim kimseye bu kesin ama aynı değilim işte. Bu yeni halden hoşnudum üstüne üstlük. Seni sevmenin açısı değişti biraz. Aynalardan geçerken yüzüm, öyle çakışmalara sahne oldu ki yaşanmışlıklar, şimdi söze alışlar bile sıradan. Özlemek var tek aslolan. Karışık ama o da. Senden yansıtmalarım mı var başkasına, ya da saf, yalın ve aşk mı bu karmaşa.

Öyle hızlı ki hayatın döngüleri. Bıraktığın yerde değişiyor içinin en derin yerindeki, en içten aşk yeminleri. Anılar tazeliğiyle dursa da değişmeye başladığında sarıyor seni gerçek dünya. Biraz herkese yakın biraz kendi içindesin bu noktada. Şarkının sözü batıyor günlerdir, başa sarıyor sürekli zihnim söylüyor. Yok işte aşk eskisi gibi değil, sonra buna ağlıyorsun. Çıkmaz bir yol, kanadı kırık bir martı, boynu bükük bir gonca, umudum kalmamıştı gittiğim noktada. Özlesen ne fayda, günahların dile döksen inanmalı mı şimdi. Mucizevi halinden kaybettiğin bir şey olmasa da, önce ben kendimi bulduğum yere dönmeliyim sana yeniden yakın olmak adına.

Vakit akşam. Rüzgarın dansıyla üşüyor içim. Hazırlığım bilmediğin yerlere. Senin yerlerini doldurdum ben hayatın oyunlarıyla. Tek, başımı yastığıma koyduğumda varsın yanımda. Gerçeğe yakın olmanın bedeli aşktan uzaklaşmakmış sevdiğim. Sözcüklerimi de yitirmeyi göze aldım senden giderken, korktuğum gibi olmadı hiç bir şey. Değişmedi sevgim aslında. Deli bir sevdaydı yaşantılar. Tutkunun kölesiydi belki duygular. Geleceksen yine gel kabulüm ömrüm boyunca, tek şartım temiz bir aşk ver bana.