Gözde Hatiboğlu - Sahibine Mektup-16

Bazı sessizliklerin yükü ağırdır insan içinde. Bazı sözcüklerin tekrarı vardır döner durur beyinde. Denizin kumsala vuran dalgası gibi gider gelir ve her gidiş gelişte biraz daha kum tanesi götürür yürekten. Gün olur kocaman bir oyuk kalır geriye. Deniz çekilir, kayaların ardından oyuk batar gözlerine. Sözcüklerin her biri yeni oyuklar oluşturmuştur aslında gidip gelen zaman dalgasında. Fark ettiğinde geç kalmış olur musun bilmiyorum. Günlerdir bu soruyu soruyorum kendime.

Ağır bir sessizlik içindeyim lodosun savurduğu şehirde. Sen nerdesin, hangi yokluk hangi boşluk var geride. Yüzünü en son nerde gördüm, sesini duyuşum mucize ama anımsarken ağlıyorum içimdeki boşluk kalıyor sanki geriye. Sözcüklerin yerine yenilerini koymayı deniyorum. Üç maymun misali görmedim, duymadım, konuşmadım diyorum. Bu defa olmuyor can acım. Acıttığın yerlerime aşığım aslında ama olmuyor işte, yüküm kifayetsiz bir dolu sözcük, ağır. Taşıyamıyorum. Döküldü küfemdeki sevda sözcükleri, tekrarlananların yankısı şehre çarpıyor geliyor içime.

Hani böyle dokunsalar ağlayacaksındır ama dışarı yansıyan güvenli ve huzurlu bir gülümsemen vardır bazen. Takılıdır dudağına, onun ardından ağlar için de, görmez bakanlar aslını ve sakladıklarını. Öyle bir hal içindeyim galiba. Seni sakladım gözlerimin arkasında bir gözyaşına. Kapısını kapatıp açtığım iç dünyam küçük bir odada, ahşap bir koltukta oturuyor. İstemiyorum diyorum oraya gitmek içim acıyor. Her gidiş sana yeniden başlamak oluyor. Sonra rüyalarım bastırdıklarımı malzeme yapmış yeni oyunlar yazıyor. Sen başroldesin benimle. Sabaha şaşkın bir gülümsemeyle buna da şükür diyen dilim kalıyor.

Bilmem ki ne yazmalı. Neyi nasıl yazmalı. Kaleme alamıyorum sanki aşkımın oltasına takılan senleri. Özlüyorum da özlemin ifadesi kayıp. Ben kayıp ilanlarında arıyorum kendimi, eskinden senin kalp ucundu bulunduğum yer şimdi nerdeyim, kendime bile cevabım yok. Kalbinin ucu uçurum olmuş, ayağımın altından kayıyor sözcük dalgalarının boşalttığı kumlar. Gidiyor geliyor zihnimde senli yaşantıları köpük köpük yapan dalgalar. Ve kalan her seferinde denizyıldızı gibi sensin veya açılmış bir midye kabuğunun içinden çıkmış inci gibi sen. Sözcüklerinin kanattığı yaralara iyi geliyor denizin tuzlu suyu, oyukların mevsimi gelince dolduğunu da hatırlıyorum ve işte bilinen sona geldim, seni her şeye rağmen çok seviyorum.

Bitmemiş aşkların külleri olmaz bilir misin, ondan bir külliyat bıraktım geriye bizden. Okudukça aşka inansınlar diye diğerleri. Duaları yükselsin diye gökyüzüne. Ben yazmayı iş edindim senle aşkı özdeşleştirdiğim yerde. Tütsüler yaktım göz edenlerin gözlerine dumanı girsin, kötü niyetin karşılığını gülümseyerek vermeyi seçtim. Başım her secdeye değdiği yerde önce bütüne sonra bize dua ettim. Hayatın yazdıklarını kabulle devam ettim yola. Evet bazen verdiğim sözden döndüm ve zorladım, değiştirebilirim sandım sürecin içinde olanları, yanıldım. Yanılgının bedelini öderken en hassas yanımızla birbirimize dokunduğumuz yerleri acıttım. Ben acıttıkça sen uzaklaştın, uzaklaştıkça daha da hırçınlaştım. Sırtımda yük yaptın sözcükleri hak etmediğim şekilde sende. Söylenmiş sözün telafisi zormuş sevdiğim. Hayatın yolunu takipteyim, kendimi zamana bıraktım ama küfemin içindeki aşk sanki taş olmuş eziyor bedenimi.

Bir haftayı daha gerime aldım şimdi. Akşamın siyah elbiseleriyle ışıldadığı bir geceye hazırlanıyorum. Ruhumun besleneceği yeni oyunlar içindeyim. Aklımın sen yerlerini kapattım, düşüncemin karmaşasından yüzüme yansıyan ağlamaklı hali bu gece istemiyorum. İstemiyorum kalbimde ağırlığınca hüznü. Aşkın en coşkulu haliyle sana hazırladığım kelimeleri koydum cebime. Seni sevdiğimi bildiğim noktalara geri döndüm. Gördüm ki zaman siliyor en acımasız sözcükleri bile. İnsan gerçekten ve inanarak sevdiğinde görüyorum ki hayat da ona göre hazırlıyor mucizevi dokunuşlarıyla üstümüze serptiği aşkı. Sessizliğimin içinden çıkıyorum izin verirsen sevdiğim. Sana sevgimi anlatmak için bu süslenişlerim. Kumsala vuran dalga sesi kulağımda bir midye şimdi, iyot kokusunu da süründüm üstüme lodos sana ulaştırsın diye. Her giden dalga da unutmayı isterim belki, her geri gelenle severim seni ilk gün gibi içimde duran koşulsuz sevişimle. Sonunda yaklaşan ve kaçınan hallerine uygun, bu iyot kokulu dalgaları buldum. Aşkta bilirim mutluluk kadar vardır mutsuzluklar. Ve demiş ki aşka inancını kaybetme diyen birileri, mutsuzluğun sonunda kalmayı başarırsan, armağandır en güzel mutluluklar.