Gözde Hatiboğlu - Ortaçağ Prensesi

Anılarımı karıştırdım yazdıklarımı okudukça
Çok yaralanmışım be sevdiğim
Gözyaşım sessizce süzülürken yanağımdan
Dilim sesime engeldi acıtıcı kelimeler çıkmasın diye
Bunca yıl neler yaşamışız, nelere dayanmışım
Sen hoyratça oklarını atan bir savaşçı gibiymişsin
Ben aşkına kendini siper eden bir ortaçağ prensesi
Hayatımı, geleceğimi aşkım uğruna yok saymışım
Okların işlemez sandığım kalkanlarım meğer dağılmış
Acımışım, aynı yerden defalarca yara almışım, kanamışım
Gülümsemem kapatmış her şeyi, gözlerinin ötesine inanmışım

Şimdi kasımın hüznüne yakışan bir Pazar günündeyim
Geçmişten bugüne yazılanlarda yolculuk yaparken ağlıyorum
Alıp başımı gitmek istiyorum diyorum bir dost yüreğe
Birlikte gitmeye ne dersin diyor kaçışa kılıf esprisiyle
Aklımdan neler geçiyor bilsen sevdiğim, gitmeye yakınım
Okyanus ötesi zamanları özlüyorum, rüzgarlı bir şehirde aklım Özellikle son bir yıl aklımı sende tutmak için çok çabalamışım
Seni sevmekten başka ne istedim bunca yıl söylesene, hiç
Şimdi senden belki de ruhumu bırakmanı istiyor gibiyim, ilk kez
Uzak bir ülkede yeniden başlasam hayata, sensiz
Ya da kalsam seninle bir hayat seçiminde, varsan

Aşk yakıyormuş sevdiğim yeni anlıyorum, üstelik zaman da çırası
Yüreğimde sadece küller kalmadan, tebdil-i mekan deyip kalkmadan
Habersiz bir yok oluşta seni gözyaşımda boğmadan
Birlikte üfleyeceğimiz muma yine dilek tutacağım, söz
Hayatı yeniden birlikte yaratmaya, paylaşmaya var mısın
İşte o zaman bu ortaçağ prensesi masalını sürdürür
Romantizm sonsuza dek senle büyür
Son yazısının kaderi sende anlayacağım sevdiğim
Mutluluk ya da mutsuzluk seçimini şimdi sen yap bakalım
Elini taşın altına koy önce, görmeliyim
Varsan, varlığımı varlığına son nefese dek katarım