Gözde Hatiboğlu - Kendine Hoş Geldi Aşk

Kader dediğin, akreple yelkovanın durağanlığına senkrozine halde göz kırpan saniye aslında,
Dönüp duruyor ve duyumsadıkların hesaplaşmanın galibi.
Belki çok pahalıya mal oldu kendini ona indirgemenin bedeli.
Açık arttırmaya çıktı aşk sonunda, blöftü belki, vermedi değerini öteki.
İstemediğinden değil, beceremedi; değer bilmek ona göre neydi?
İşte orda hoyratlığıyla sınanan dostluklar yüzüne vurdu üç beş cümle,
Anlamlarını kaybetmemek adına ruh kendini savunmalara bıraktı.
Tutunabilecek ve aslında barışmaya yüz tutmuş, küçük ama korkak bir sevgi fısıldadı; gitme.
İlk kez sevmekti yüreğin korkusu.
Yüzleşti önce hisleriyle, kendine ve hayatın kapattığı yerine döndü, değerini yüceltti sonra.
Parıldayan yanıyla ışık saçmayı seçti eskiden olduğu gibi, az biraz silinmişti yaldızı.
Yaşamaktı amaç çünkü aşktan önce, parıldamak herkesten önce kendineydi.
Öyleyse kamaşsın sevgilinin gözleri.
Şimdi mutlu musun sorusuna aldığı cevaptı gülümseten,
Yüze katılan yeni bir çizgide anlam yine sevgiliydi.
Çünkü aşk sevgiliye eşti,
Nefes almak önce onlaydı belki de kendineydi yansıma.
Ve kendine hoş geldi aşk..
Gitmeyi yok etti..
Evet işte mutluluk buydu..