Gözde Hatiboğlu - Helal Etmem Savrulsam

Boğaza karşı yakut,
Kendini tekrarlayan zaman,
Tanıdık melodiler eşliğinde bir dost sohbetindeyim.
Mekan aynı mekan, yenilenmiş,
Aynı yerde yine paylaşımlar.
..gözde yaş çağlayan,
..her söylenen dokunuyor,
..her dokunuş sen içimde.
Sen eskiden beri bekleyen ve gizli gizli büyüyen bir çiçek gibisin beynimde.
Kendimi inandırmaya çalıştığım masallar var kız kulesine karşı içtiğim kadehin en dibinde.
Baktığımda dalıyorum kırmızının kan rengine.
Düşlerim diyorum, hani iki kişilikti?
Neye gidiyor bu zaman, ilaç dediğin ne?
Yaralarım kabuk kabuk, merhem olmuyor kimse.
Aynı yer kanıyor, aynı yer kabuk bağlıyor yine.
Ne fark eder farkında olmadan yaşmayı seçmekse mesele.
Asıl olan:
..kalmak,
..acımak,
..meydan okumak değil miydi eskilerde.

Şimdi garip bir duruma anlam vermeye çalışan yabancı bakışlar var karşımda. Yalan nerde.
Ben miyim koca bir yalan?
Kendiliğim mi yoksa hayata fazla olan?
Bilmediğim şeyleri bilirmiş gibi yapmaya çalıştığımda uzaklaştığım duygular mı seni bana yakın tutan?
Tutmasın o zaman..
Kalma o zaman..
Sen, sevme yüreğinin farkında olmazsan.
Ellere verdiğin yalan sevgilere katma beni adını koyamazsan.
Hakkım kalır mı geriye, kalmasın; helal etmem savrulsam.
Etmemse de kıyamam,
Kıyamadığım yerde sen hoyrat ve saygısız sözcükleri salıyorsun üstüme, baş etmemi bekliyorsun, adaletin bu kadar mı sevgili?
Kaçırdığın bakışın ve hüzne batan gecelerde içinde kalanlar tek kişilik mi?
Değil sevgili..
Sezgilerim yalan demez, vicdanın var senin her şeyin ötesinde tanrı katında.
Yalnızlığına ver hesabını, ben sevgimin sahibiyim.

Zaman da geçse gelirim dersen,
Verdiğim sözleri ezber yaptım, bıraktığın yerdeyim.
Varsanı yaşantılar da kalsa elime gerçekliğimi kendim yarattım.
Hakkımı helal etmedim desem de tek bir özür dile,
Mutlu ol der, sensizlikle baş ederim.