Gözde Hatiboğlu - Hayat Dediğin Yineleme

Garip bir his sanki içimdeki
Dudağımdaki buruk bir yürek gülümsemesi
Şüphe götürmez bir gerçeğim var
Aşk yansıyor gözümden, sensin nedeni
Bunca zaman sonra yinelendim senle
Buna dair pişmanlığım yok, özrüm de
Kendi varlığımın kökündedir dayanak
Her şeyi al bir şeyi ver sevgili; gözlerinin ötesi
Hala ilk gün gibi ve hala sıcak

Seçim ve bilinç eşit söz konusu sensen
Başkası için değil sözüm aşka sadece
Sahici bir var oluşla seviyorum hala
Akıldan çıkartmak intihar sanırım seni
Dilim gerçeği söylüyor, hep yakında kal
Sınırlı bir bakış belki bendeki
Bunca zaman, bunca yaşanan; geçti
Her şeye rağmen sensin huzurun sebebi

Ötekiler yakın uzak belki biraz değerli
Umutsuzluğa da kapıldığım oldu
Mantıksal kavrayışla senden gittiğimde
Ayrıcalıklı ve kayıp bir durumdasın İkilemleri bile sevdim gülüşünde
Varlığını sorun olarak değil, gizem algılıyorum
Düşüncenin de üstünde ilahi bir noktan var
Sessizliğini taşımanın zorluğunu bilsen
Neysem o oluyorum, oluşum sana çıkıyor

Değişimlerin farkına vardığında öteki
Çekip gidiyor, uzaklığım sana yakın
Özerkim sevgili ama kendime yetersizim sensiz
Güçlüyüm ama kırılganım sensiz
Aşk sensin ilk gün gibi inadına zamanın
Sözcükler yine tutkuyla methiye diziyor sana
Uzun geceler oldu, elim kalem tutmadı
Söyleyecek sözüm olmadığından değil
Sesim aşkıma biraz uzaktı

Karıştım, yüreğimi açtım kapadım
Var olan her şeyin özünde seni aradım
Hayat dediğin yineleme aslında
Kendimi ne yargıladım ne suçladım
Arzumu tanımladım sadece
Soyut ve sonsuz da kalsan aşksın bende