Ve gecenin sessizliği şehre çöktüğünde başlar iç sesinin şarkısı.
Kendinle baş başa dinlerken sözleri, belki bir iki damla yaş gelir gözlerinden.
Orda bir aşk var ki sıcacık, bilirsin siler yaşlarını sevgiyle.
Rüzgar ara sıra vurur cama, sıcak kahven eşlik ederken üşüyen ellerine, geçer yaşanmışlıklar gölge gibi gözlerin önünden.
Yalnızlıktan ötede durmayı öğreniyorsun galiba beraberce.
Zamana tanırken istediği süreyi, farkında olmak ve yasakla bir parmak bal çalmak sevgilinin yüreğine.
Beklemek endişeleri içermiyor artık..
Aynı yerden çıkan ve aynı yere giden hislere sahip çıkarak kadere bırakmak; sevmek olmalı.
Adını anarken içimin titrediği sevgili;
Her ne varsa sana dair yazılmış olan bana, kabul.
Tüm kartlarımı açık oynadım ben.
Geceye senli rüyalarla girerken ve şafak vakitlerinden güne uyanırken, sessizliğimi korumaya çalıştım.
İçimden sıcak mevsimlere göç eden kuşlarla sana yeni mevsimler yarattım.
Bir sevdalı çiçek büyümeye başladı bende, seninle paylaştım.
Şimdi her şey var, sadece zamana kalanları sana bıraktım.