Gözde Hatiboğlu - Dikenli Teller

Elimde kurşun kalem
Bir beyaz kağıt masada
Kulağımda bir ses
Ne söylüyor sorma da
Dikenli teller çizildi kağıda

Eslerde irkildi öteki
Susuş bir çizik daha attı kağıda
İçimin ezik yeri dillendi
Tenime batan çizdiğim tellerdi
Ya kan damlarsa kağıda

Aşk kördüğüm haline geldi
Adın yazılmadık yer bırakmadı
Baş harfinle başladığım cümle
Şimdi noktalama bulamadı
Bitti mi yani, şaşkınlık ağladı

Saygı dediğin ne hadi söyle
Kimi sevdin de dayanak olmadı
Daha üç beş gün önce söz göze takıldı
Menekşeler de sera da kaldı
Bu yaptığın yakışmadı
Sevgim öfkeye karıştı
Sözüm belki içine battı
Değer, aslında savunmana muhtaçtı
Yazdın da iki satır
Kırılan yine anlamdı

Halen batıyor kağıttaki dikenler içime
İthaf sayfa sayfa gözden geçince
Damlayan kana eşlik etti gözyaşı
Göz seyirmede,
Gece sensizliğe alışamadı

Kusura bakmayla özür kabul olmaz
Aşk senden kaçar elbet
Güven kazanılmayınca
Hak helal olmaz elbet
Ve özensizlik içermez sevmek

Kaybetmek öğretir mi korumayı
Kıymet vermek gözden sakınarak olmalı
Sen yavru bir sokak kedisi metaforu
Evimi açtım da
Ruhun değer görmediğin sahte dünyada kaldı