Gözde Hatiboğlu - Dahası Var Mı

Ah be sevgilim sadakatinden geçtim saygını, özenini de mi kaybettin. Söylediğin sözlerden eser yok ki yaptıklarında. Kusura bakıp bakmamak değil mevzu aslında. Değer vermeyişin çıkıyor her seferinde benim karşıma. Zaten eskisi gibi çabuk toplanmıyor duygularım. Seni temize çekmek zor artık. Üstüne üstlük iyi niyetle rica ettiğim durumları yüzüme çarparcasına bana döndürüyorsun. Bilmeden olduğu belli de sorun bu işte. Bilsen keşke. Özensen, sahip çıksan, düşünsen keşke.

Seni arayacağım deyip aramayışların, inada bindirip zorlayışlarım, açtığında anlamını yitiren konuşmaların, neresinde duygu saklı söylesene. Nezaketsizliğini tolere etmemi beklemesen, bir kere de başka davransan keşke. Söyleyecek başka sözlerin olsaydı eğer, ya da yapacak başka bir şeylerin, kızmaktan vazgeçerdim. Keşke sevgi dolu yüreğini gizlemeseydin. Senin ki de yok dersen haklısın ama bunu kendine sor. Sende kaybettim ben sevgi dolu yüreğimi. İçinde kocaman bir boşluk varmış meğer. Düşmüş. Bulursan da söyleme bana artık, sende kalsın. Ben seni seven bir yürekle yaşayamıyorum.

Gün bitiyor. Topluyorum evimden eski fotoğrafları. Çerçevelere yenilerini koyuyorum. İkimize bakıyorum kaldırırken, gözlerimizdeki aşk nasıl da canlı. Belki yanılıyorum, kimbilir. Yine de aşk fotoğraflarımızda kalmalı. Kolumda taşıdığım baş harfini çoktan çıkardım. Zor oldu biliyor musun ama başardım. Şimdi onu da sana ait eşyaları koyduğum kutuya sakladım. Yerinde nazar boncuğu var. Düşündümde, evimde aniden yaptığım renk değişimlerinde, yeni aldığım eşyalarda bile sanırım senden uzaklaşmak vardı bundan iki üç ay önce. Sana ait hiç bir şey kalmıyor.

Son bir konuşma geçiyor kafamdan. Doğru cümleleri toplamaya çalışıyorum. Geçip karşına nasıl söyleyeceğimi planlıyorum. Bu son veda, dönüşü yok. Yani sen kaybetmenin verdiği üzüntüyle harekete geçer misin bilemem. Yokluğumu sahici sanır mısın bilemem. Aradan zaman geçer yine sıkıldığın hayatından uzaklaşıp huzur ararsın, bunu bilirim. Sen de şunu bil, bıraktığın yerde olmayacağım sevgilim. Acıyor muyum; hayır bu sefer sadece hüzün var. Başka bir tadı var ama öncesinde hiç tatmadığım. Gidişimin gerçekliğine has yeni bir tat.

Koşulsuz aşklar koşullu hale gelmez sevgilim. Aşk bende hep tanrısal kalacak. Sadece iki kişilik olması gereken süreçlerde yalnız kalınca ve çok zaman geçmesine rağmen teklik değişmeyince değiştim ben. Yoksa varlığına şükranım değişmedi. İçinde bulunduğum hale inanmıyor konuştuğum bazı insanlar. Çok yakınımdakiler hala acıdığımı sanıyor. Dedim ya acımıyorum artık, bu hale geldiğimize üzülüyorum o kadar. Çok acıdım doğru ama acıya değer bir yaşanmışlık oldun bende.

Büyük aşkların aslında küçük ve sıradan bitişleri olur. Bir an, bir söz, bir bakış, bir duruş, belki bir hata. Nerde döndü içimdeki madalyon diğer tarafa bilmiyorum. Sadece gitmek istedim gittim derim kendime. Küçük bir çaba yeterdi belki de aşkla devam etmeye. Mucizeler olurken bize dair, tutunmadın sen hiç birine. Geç kaldın şimdi gelmeye de sevmeye de.

Şarkılar vardı hep gecelerde dinlediğimiz hatırlar mısın. Birbirimizi anımsayıp aradığımız. Şimdi bir yenisi daha eklendi. Bu sefer ki 'biz' sadece. Aşkın en güzel hallerinden yaratıldı, su gibi akıyor yüreklere. Duyarsın, gülümsersin, hem gururu tadarsın hem de yokluğu müzik başlayıp bittiğinde. İşte aşkın sonu. Sana çok sevilmenin ne demek olduğunu bırakıyorum ben giderken. Dahası var mı...