Gözde Hatiboğlu - Bu Son Olsun Lütfen

Sözüm ona öfkeliydim. Geçeceğini biliyordum ama bu kadar çabuk değil. Sevgimi karıştırma sakın bunlara ona dokunmuyorum. Kırgınlık dağılan bir vazo gibi duruyor aramızda, toplayıp yapıştırmak gerek. Eskisi gibi olacak mı? Gözlerinin ötesindeki cümlelere buruk bir gülümsemeyle cevap verdim sadece. Teşekkür ettim sonra seni bana getiren dost yüreğe. Dağılmış halini, karışık kafanı ve acıyan gözbebeklerini görmedim sanma sevgilim. Gördüm.

Kızgınlığım sana gözyaşı içinde çaresizliğimi anlattıktan sonra geçti. Evime gelip yorgun bedenimi uykuya bırakmadan önce ettiğim dualarda, başımın secdeye değdiği yerde bıraktım kırgınlığı. Hayırlı bir zaman vardı dualarımda. Seni seviyorum ve bunun biteceğinden korkmuyorum çünkü sende biliyorsun koşulsuzluğumu, süresizliğimi. Bunu sana söyledikten sonra uykuya daldım. Ta ki senin aramana kadar. İzin istemene gerek yok. Evime, yüreğime hoş geldin sevgilim derim sadece. Anahtarım sonsuza dek bir tek sende olacak.

Sadece zaman demiştim, gitmek için erkendi. İnsanların karşıma geçip iyi düşün deyişlerini, bana verdikleri kıymetin önemini gördükçe arkamda bırakmayı diledim tanrıdan yalan değil. Dilime ahlar da takıldı, yalan değil ahım var. Hastalık, bağımlılık, isyan belki biraz yada çaresizlik. Hepsinden karışık işte yaşadıklarım. Suskunluğuna alışkınım sanıyordum, alışmamışım. Seni anlıyorum, tanıyorum sanıyormuşum, işe yaramıyormuş. Bir tek sen biliyorsun içinden geçenleri, benimkiler tahmin, öngörü. Karmaşık rüyaların ortasında yanımda oluşuna şükrettim yine sonunda, üzüldüm biraz belki. Beni önemseyenleri panik ettim ama ciddi bir durum değildi. Geçecekti değil mi?

Hoyrattım, hırçındım, saldırgandım. İlk kez. Belki önceden de oldu ama bu kadar iplerin koptuğu olmamıştı. Yok saydım belki bunca yılı, ardından sen yaptın aynı şeyi. Çözüm müydü çocuksu kaçışlarımız? Nasıl bir patlamaymış yaşadıklarımız. Düne bakıyorum da ikimiz de acımışız. Ben acımı göremeyecek kadar öfkeliydim. Seni bundan daha çok acıttım. Üzüldün biliyorum, gözlerin öyle söylüyor sevgilim. Beni sevdiğini de biliyorum, kaybetmek istemediğini de. Bunu sadece o kadar acemice ifade ediyorsun ki, gülümsüyorum.

Peki sevgilim. Hayatın bize bir kez daha sunduğu aşk fırsatını yok saymayalım. Her kavga biraz daha yıpratıyor, bizi bir adım öteye taşımıyor artık. Görüyorsun değil mi, senin de o kadar kolay olmuyor gitmen, git demen. İkimizin de dili söylüyor. Yaşananları dünde bırakıyorum bir kez daha. Affediyorum seni ama unutmuyorum. Bu son olsun lütfen. Zor bir geceden sonra belki ilk kez güne seninle başlamak hüzünlüydü. Kendime şöyle bir baktım aynada. Gözaltlarımdaki morluğu, yüzümdeki yorgunluğu ve ışığını kaybetmiş gözbebeklerimi gördüm. Seni tanıdığımda yoktular. Zamana isyan etmeliyim belki bunun için ama etmedim. Senin yüzünden de demedim. Sadece seni sevmenin ağırlığını fark ettim. Gücümün tükenişine kızdım. Bugün değil mesele, bugün geçer hallolur. Gelecekteki güzel günlerin kredisinden kullandın ilk kez farkında olmadan. En çok buna üzüldüm.

Şimdi tek istediğim kendimi temize çekeceğim uzak bir zaman dilimi. Sessiz, yalnız, biraz karanlık. Belki bir uçak biletine sığacak kadar yalnızlık istiyorum senden. Sevgimi bavuluma koyarım, unutmam. Gerçeğimden ayrı duramam çünkü. Eşlik eder misin bilmiyorum, sevinirim aslında. Bu sefer bizi temize çekerken yanımda olsan fena olmaz hani. Zorlanmam. Eşlik et dilersen. Yeni bir yıl, yeni bir yaş ve yeni bir başlangıç var önümüzde. Farklı olacak sevgilim. İkimiz için. Tek sevgimiz değişmesin. Hiç kimsenin sahip olamadığı kadar özelsin bende. E artık sende biraz kıymetimi bilirsin :)