Başka bir zaman diliminden geldim kardelen mevsimine..
Demiştim sana çünkü, yılın ilk karı düşünce şehre gelir aşk sözleri de beraberinde..
İnceden bir sızı sarar belki sabahsız gecelerde ben yanını yüreğinin.. Yalnızlıktan değil, cesur olamadığı için buruktur gözlerin, boynun eğik bakamazken sevgiliye, aslında içinden geçenleri duysan aynı şeyler yansıyor ve boşlukta yankılanıyor çoğu kez.
İsyansız bir aşk yaratabilir miyiz seninle..
Yüzümüzden geçenleri saklayabilir miyiz birbirimizden.
Çok zor.. O kadar eş anlamlı ki ruhumuzu dağıtan aşk, denk olamıyoruz belki. Saklanmaya devam edelim bir süre daha öyleyse.
Sen kapalı kapılar ardında bana yakın yerlerden uzak durarak, ben inadına ortalıkta, teğet geçiyorum çoğu kez yanından, hisleri saklayarak yalancı bakışlarla.
Bu mevsime sakladım oysa ben içimin en güzel aşk masalını.
Bu mevsime sakladın oysa sen korkusuz ve güvenmiş çocuk yanını. Kardelen dedik daha yazın en başında zamana sözler verirken.
Şimdi kar yağıyor dışarıda, açtı açacak derken uzağımızda tuttuk.
Tutuk kaldık biraz da şarkımızı söylerken. Sevdaya çıkar kattık farkında olmadan. Öfkelendik, sorguladık ve inancın güçlü duvarlarına kafa tutuk. Koşulsuz demiştik oysaki sevdalanırken. Her durumda sadece gözlerimizden geçene inanmıştık. Şimdi bak yanlış tutumların yarattığı kuraklıkta uzanacak güneş aradık.
Bir bak şimdi pencerenden dışarı, nasıl güzel yağıyor kar.
İçinin sıcak tarafına dokun çünkü aşka beraber inanıyoruz.
Aynı gökyüzünden geceye dualar yolluyoruz.
Sevmenin ve özlemenin karşılığı yok demiştim sana.
Biliyorum çünkü yüreğimin kapalı yanında korunmadasın sen, ve ben sendeyim.
Kırgınlıkları geride bıraktım, aynı gülümsemedeyim.
Aşk yakışıyor bize sevgilim,
Sadece buna inandığımda aynı şeyi gözlerinde görmenin mucizesindeyim.