Ne büyük oyundur şu satranç,
Bilirsen zeki muamelesi görürsün,
Bilmezsen ikinci sınıf...
Aslında hayatın ta kendisi değil mi?
Kesişen yaşam karelerinde,
oynanası bir oyun...
Zavallı piyonlar hep feda edilirler.
Bir de at için özgür derler,
halbuki hep aynı sayıda aynı hareket
Yakıştı mı soyluluğuna?
Kale gibi derler ya
şah için bir hamlede gözden çıkarılır.
Ah şah, ne acizdir oysa,
tüm yönler görünse de tek kare,
ne çare...
Vezirin şımarıklığına ne demeli?
Herkesin gözü onda ya,
böbürlenmesi ondan.
En çok fili severim bu yüzden
Aykırı ve sınırsız gidişi değil sadece
Kendime de yakın mı hissettim ne?