Funda Dane - Bir Yokmuş, Sonra Yine Yokmuş

Şimdiden sonra cümleler
Masaldan yaşama kaçar

Bir şiir nasıl gitmeye karar verirse öyle
Biraz kelimeleri yorarak
Biraz son cümleyi uzatarak
Ve bir öykü nasıl bitmeye karar verirse öyle
En olunmadık yerde okuyanı bir başına bırakarak
Üstelik ceketini bile giydirmeden başlığa

Kısma gözlerini, gidiş ufuksuzdur göremezsin
Bitmez insanın içinde durmadan asfaltladığı sokaklar
Kaldırımı koruyanın ışığı güne yanar
Güneş siner cebine gökyüzünün
Denizler kendini çeker geriye
Okyanusların dibi küçülür…

Sus ne olur, bitti güzelliği uzaklığın
Adım kadar orman korkusu yolumda
Bitti gecenin ses balosu
Gülüşmelerimiz evlere dağıldı
Sözlerin geçtiği yerde yol kesiyor
Anlamsız şakalar
Sus, bir şiir eve dönüş şarkısı bulmuş
Sesi kulaklarımda oynaşıyor
Bir şiir gitmeye nasıl karar verirse öyle işte
Bitti demese bile bittiğini anladığımız
Uykusuzluğun yeliyle imgeleri düşürdüğümüz
Ve bir öykü nasıl bitmeye karar verdiyse öyle
Emeklerken soru işareti, en can alıcı sorunun ardına
Cevabını almış okuyan
Bundan sonra söylenecek tesellileri
Toplamış koymuş harflerin altına

Dayama kulağını, gidiş sessizdir duyamazsın
Adımlar, pencere açar yol kenarı çiçeklerin yalnızlığına
Damla damla çiy damlatır hiç doğmayacak sabahtan
Kuşlar artık yalnız kaldığının farkında
Bir tek kendilerine konan güz artığı
Düşer şimdi tüm yolcuların payına

Sus artık ne olur
Hiç anlatmadığın masal bitti, farkında değil misin
Saat gecenin yarı ömrü
Ve işte topuklarımda içi boş cevizler
Elbisemde dökülen nar taneleri
Masaldın sen, kendi kendime uydurduğum
Sus artık ne olur
Sana uzak bir yerden masallar yazmaya gidiyorum