Bütün ağaçlar kalem olsa yazılmaz,
Ülkümün büyüklüğü, kaygıları ömrümün.
Denizleri mürekkep etsem de yazılmaz,
Ülkümün büyüklüğü, kaygıları ömrümün.
Tüm düşünceler birleşse de boşuna,
Vazgeçmem, hunharca olsa da ölümüm.
Değişmez bin kere yatırsam da masaya,
Ülkümün büyüklüğü, kaygıları ömrümün.
Ulusu ve yurdu yar bildim kendime,
Onların mutluluğu, benim hep gün dönümüm.
Her zaman şimşek gibi çakar beynimde,
Ülkümün büyüklüğü, kaygıları ömrümün.
Bir düşünce değil, bir erek bu yol,
Dolunay kadar somut gökte gördüğüm.
Baştan sona evrene dar gelen bir kol,
Ülkümün büyüklüğü, kaygıları ömrümün.
Türklük, büsbütün sarsın her yanımı,
Türksen, sağlam olsun öngörün.
Gel, kaplasın tüm yarınlarımızı,
Ülkümün büyüklüğü, kaygıları ömrümün...