Dağ yamacındaki yalnız mezar,
Kimi kimsesi olmayan
Yaşı rüzgarla dost,
Yapayalnız.
Kim bilir, Belki de bahtiyar...
Yol kenarına koyulmuş yalnız mezar,
Her gün biraz daha eskimekte yazıları,
Her kış solmakta adı
Azar azar...
Ve yoldan geçen her yolcu
ona biraz daha ıstırap katar,
Her yolcuyla mezar,
Toprağını daha da derine kazar...!