Bakarsın, bir gün de bize doğar güneş.
Tüm sevinciyle ısıtır içimizi.
Bu kez, kaçacak bir gölge aramayız.
Kim bilir?
Belki yeniden buluruz neşemizi.
Başımıza yağmurlar yağar bakarsın.
Mayıs tadında sabahlarımız bir de.
Şemsiyesiz yürürüz tüm kaldırımları,
Belki sen,
O sönmüş ateşi, yeniden yakarsın.
Kim bilir?
Soluyabiliriz yaşamın, en saf havasını.
Yüreğimizdeki tozları da sileriz bir bir.
Dilimize bir nakarat dolanır eskiden,
Belki o gür sesimiz,
Yeniden kendine gelir.
Bakarsın, gözlerimizin feri canlanır yine.
Bir çiçeği koklayıp,
Bir kediyi severiz.
Şimdilerde gönlümüz ağlıyor diye,
Hep böyle hıçkırarak ağlayacak değiliz...