Yol çok uzun sandım kendimce
Hayaller ekledim hoyratça
Sarıldım hayata manyatça
Kader gazabını bilmeden
Yok oldu o kurduğum hayaller
Kısaldı yollar, söndü mumlar
Gizli düşmanlar tarafından
Bedduamı edildi YARAB
Dur durak bilmezdim ki hiç
Yazar dururdum gündüz gece
Kalem uçunu değdirirdim
Mazlum hakkını yiyenlere
Dikenli yatağa yatırıp
Kalemim alındı elimden
Mürekkebi kustuklarımın
Ahlarımı tutuldu YARAB
Kitapları bağışa adadım
Yüreği dağa bağışladım
Göklerden ödül olup yağdım
Beni sevenin yüreğine
İnsanlık zevkine koşarken
Zevklerimin hepsi alındı
Başarımda gözü olanın
Nazarlarımı değdi YARAB.