Bu gönlümün sahibi bir kere yoK
Yaşlanmadan ikinci kez yaşlandım
Ölmeden üçüncü defa öldüm
Yaralar içinde kanıyor gönlüm
Yalnız, kalbim yerinden fırladı mı
taşları yarıp, dağları da deler
volkanın, ta dumanını çıkarır
sabır ede ede ağrıyor kalbim
Gelmeyi bilmeyen ecelle dostum
Gönlümde açmayan güllere küsüm
Yolumdan gelmeyen dostlara açım
Yağmurla dertlenip ağlıyor gözüm
Perişan eyledi bu koca çınar
Hazana dönüştü bütün mevsimler
Yorgun düşürdü gelip gidenler
Bezgin ola ola soluyor gülüm
Tüm güzellikler benden kaçırılır
Dert masasında özel yer açılır
Zıkkımın kökünü bana sunulur
Zehir çeke çeke sürüyor ömrüm
Gölgeli meşhurum halim haraptır
Değişmeyen şu kaderim şaraptır
Aradığım kapı çıkmaz sokaktır
İşte o yüzden de yanıyor bağrım.