Üzüm karası gözlüm, kalbimin aha tam şurasında
Nazik bir ağrı var
Zakkum gibi batar
İçinden de olsa kızma bana
Leylan olamam, bana mecnun gibi bakma diye
Elimde değil unutmaya çalıştım ama unutamadım
Seviyorum seni hem de çok
Ezberletiyorum yüreğimi dağa, kuşlara
Ve yalnız kaldığında bir gün
Güller yanın başında olacak
İçinden dikeni atılmış biçimde
Laleler açacak göz nuruna
İsmimi anmayacak, bilmeyeceksin belki
Loş yakamoz olduğunda
Engin dünyamdan seni alarak gideceğim
Ruhunu bile unutamadım
Günahsız aşk yok ki zaten
Üzerimde katil yazılsa
Ne olacak ki
Üzüm karası kurşunların
Nemli bakışını da unutamadım
Kolay mı sandın bendeki seni
Uzaktan bağrıma basıp ağlamayı
Tabanca olup ciğerimi delik deşik etmeyi
Laf ile unutulmuyor inan
Unutamadım be unutamadım
Omzumdan büyük yük kalkacak
Lütuf susup derin sessizliğe bürünecek
Sana yazdığım kalem kırılacak
Unutamadığım hasret kokun kalacak
Neşterin son gurbet acısını da unutamadım.