Fatih Güler - Osman Öcal Şiiri

Felsefesi insanlık fedakârlık cesaret,
Varlığına hükümlü ululaşır bir çınar.
Ne hayata dargınlık ne zamana esaret,
Barınmıyor zihninde, suyu tatlı bir pınar.

Bazen gül rengi kanar bazen ağıt dikene,
Esen kalan bir gönül ülküye giden yolda;
Nazarlık takmak gerek kalemini bükene,
Bin bir çiçeğin özü bir damla duru balda.

Bazen dağlarda avcı bazen ovada sümbül,
Bir sevda tomurcuğu, açan gönül busesi;
Dertli dertli şakıyan gül dalında bir bülbül, Nice sessiz dünyanın daim haykıran sesi.

Azim ile sefada, engel bilmez engelli,
Yüreği sevgi dolu yüreği vatan dolu;
Dilden yağan heceler gözü kulağı eli,
Gizemli mısralarda ses verir Anadolu.

Sevmeye sevilmeye muhtaç iken her insan,
Vuslatî'yim son sözüm her Fatih iki gözüm;
Bedende meşru sırrı gördüğünde bir insan,
Kalkar bütün engeller doğar sorunsuz çözüm.

Osman Öcal