Kömür gözlümdün sen benim
Kömürle geldi tabutun
Ateş düştü ocağıma
Düştüğü yeri de yaktı
Gitme yavan ekmek yerim
Öksüz koyma ikimizi
Olmaz dedin katık şarttır
Vadem kalırsa dönerim
İnancına kurban oldum
Nefesine ömür verdim
Kirpiğine can verdiğim
Yolun açık gülüm benim
Yoksulların kadiriymiş
Sevip te toprağa vermekmiş
Her gün gözyaşı dökmekmiş
Toprağını yeşertmekmiş
Yuvayı yıkan ocaksın
Adaleti olmayansın
Yerin dibine sokansın
Yüzleri güldürmeyesin
Güya devlete sığındık
Attı onları özele
Mum ışığında bıraktı
Ömrü üfleyip söndürdü
Canınız yanınca mı siz
Akıllanırsınız söyleyin
Gidin Avrupa'ya bakın
Orda nasıl imiş görün
Başka ocaklar sönmesin
Başka kurbanlar gitmesin
Kömürümü çok özledim
Başka hasret çekilmesin.