Gün gelecek Nobel alacam
Ama herkesi muhatap alacam
Masum insanların yüreğini kırarsam
Kalemimi kırıp yerimi alacam
Sağımda patron, solumda işçim olmayacak
Dünyama sadece dostluklar dolacak
Birkaç kuruş kazandırdıklarım ise
Gariplerin umut ışığı olacak
El tutmaz hale gelecek
Bilmem ki bana hayat
Son hamleyi nasıl yapacak
Tiyatromun perdesini nerde kapatacak
Doğdum ağlayamadım bile
Büyüdüm ağrılar içinde
Sevdalandım kendi halimce
Kim ne bilecek
Gölgeli meşhurum derdim büyük
Dağa satsam beni kovar
Ekmeğimden sevdama kadar
Dünyaya gözlerim açık kapanacak.