Gidiyorum deriz gideriz
Sessiz sedasız, vakitsiz, zamansız
Elvedasız gideriz bu alemden
Kalemimiz yüreğimizdir nehirlere akan
Koca çınar yıkılır
Yürekli kalemler yıkılmadan
Kara toprakta dimdik durur
O kalemden dökülmeler
Toprağın canıdır, kan verir damardan
Şafak vaktidir gözlerde kalan
Yağmur gibi bakarız
Yüreğimize toprak koyarak
Kanar dursa da gözbebeklerimiz
Belli etmeyiz neminizi bile
İçimize gömeriz yarım bırakılan hesapları
Yollara yatırırız, ezilerek olmayacak yarınlarımızı
Kalemimizle vatanımız için kayboluruz
Çünkü biz, bazıları gibi delikanlının kitabını yazmadık
Vatanımızı şiir ruhuyla sevdik
Kalemimize onurumuzla sarıldık
Halkımızı avutmayıp kandırmadık
Kağıt parçasının önünde eğilmedik
Kimsenin kuklası olmadık
Dürüstleri yazdık, yanlışlara tükürdük
Evet, içimizden gidiyoruz deriz gideriz
Düzenlerini değiştiremediğimiz yerlerden birine
Çünkü kalemimizin uçları temiz, yolumuz açık
Bizde gerçeklerin kitabını yazarız
Elli yıl sonra basılmadan tiyatrosunu oynarlar
Korkaklar başroldedir, bizler kayıp.