Bir öfkem var
Düşünceleri hapis atıp
Kurşunları sokakta gezdiren
Sevdaları mahkum edip
Soytarı pazarında eğlenen
Kendisini aydın sanıp
Sazından kan akıtan
Mercedes pisliğine binip
Çürük ayakkabıları unutan
Dünyayı kendilerinin bilip
Yıkmadık yer bırakmayan
Allah kitap deyip
Haramın anasını ağlatan
Sağlam olduklarını unutup
Engellileri muhtaç eden
İki ayaklı yaratıklara
Evet bir öfkem var
İnsan olmaktan aciz
Hayvan bile olamayanlara.