Fatih Çınar - Son Nefeste İstanbul

Son Nefeste İstanbul

sana geliyorum yine istanbul
annemmiş gibi bakıyorsun uzaktan
annemmiş gibi kucakla beni istanbul
fatihi kucakladığın gibi samimi candan

usul bir rüzgar esiyor boğaziçinden
iskelelerde yine vapur sesleri
bir tren çığlığı duyuluyor sirkeciden
insanı içine çekiyor yine kız kulesi

gördükçe hatırlarım mahalle mahalle
bir yanda hasret bir yanda keder
dolaşırım sokaklarını yaşlı gözlerle
eşlik eder bana ulu kubbeli minareler

yedi tependede bir umudum duruyor
biliyorum yoktur senden ötesi
boğazının sularında anılarım boğuluyor
ve öylece seyrediyor pier loti kahvesi
huzur veriyorsun bana eyüp sultandan
adalarından biraz yağmur biraz rüzgar
sanki hayat akıp gidiyor iki yanımdan
üstüme geliyor evler köprüler meydanlar

önümde salınıyor haliç mavi saçlarıyla
raksediyor çengelköy rumelihisarı
cıvıldaşıyor sanki bir çocuk edasıyla
kadıköyü beşiktaşı üsküdarı

göğünde hissediyorum yıldızı ayı
tüm sevdaları sende tadıyorum
kırlarında buluyorum en güzel baharı
en güzel günlerimi bağrında yakıyorum

gecelerinde ansızın bölünüveriyor uykum
özlüyorum delicesine beyoğlunu
ey nazlı yarim istanbulum
bir yosmanın nefesinde işitiyorum soluğunu......